بازیگر ناب...؛ نوشته سیروس الوند در سوگ «عسل بدیعی»

مرحوم «عسل بدیعی» نمونه کامل و بی نقص بازیگر و هنرمندی نجیب و آگاه و منظم بود. وقتی او را برای بازی در «دست های آلوده» انتخاب کردم هنوز فیلم اولش یعنی «بودن یا نبودن» کیانوش عیاری را ندیده بودم اما به قدری تعریف او را از آقای عیاری شنیده بودم که به حرف هایش اعتماد کردم و رل شاخصی را در «دست های آلوده» به «عسل بدیعی» سپردم و چه سزاوار هم از پسش برآمد. بعدها که «بودن یا نبودن» را هم دیدم، دریافتم که دلیل تعاریف کیانوش عیاری چه بوده و به توانایی های «عسل بدیعی» در ایفای نقش، بیش از پیش واقف شدم.

اگرچه بازی توانمند او در «دست های آلوده» هم خود به تنهایی کافی بود تا به عنوان یک کارگردان، از توانمندی عجیبش باخبر باشم. کما اینکه بازی او در همین فیلم سبب شده بود تا نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن در هجدهمین دوره جشنواره فیلم فجر هم باشد. اخلاق و منش او منحصر به فرد بود... ناب و کمیاب... به طوری که می توان گفت همانند او انگشت شمار است. از فوت نابهنگامش متاسفم و امیدوارم اکنون روحش در آرامش باشد.