کلارا - قسمت چهارم

روی صندلی نشسته بود و كتاب می خواند، مثل هميشه كتابخانه خلوت بود جز او كسی نبود. مشغول خواندن بود كه احساس كه نور اتاق تاريك و روشن می شود، سرش را بلند كرد تا اطراف را بهتر ببيند. لحظه ای احساس سرما كرد، كتاب را بست احساس بدی به او دست داده بود. خود را اماده رفتن كرد كه سايه ای را بر ديوار احساس كرد. 

به سرعت وسايلش را جمع كرد تا از انجا خارج شود اما سايه به او نزديك و نزيك تر ميشد و با نزديك تر شدنش كلارا احساس می كرد تمام وجودش منجمد شده است. بی حركت بر جای خود مانده بود سايه به قدری به او نزديك شده بود كه می توانست صورت او را ببيند.اما او صورتی نداشت دستان سردش را بر شانه ی كلارا قرار داد و او را بلعيد. كلارا حتی نتوانست واكنشی نشان دهد تنها دهانش با صدای خفه ای برای فرياد باز شد.

با فرياد از خواب پريد، موهايش اشفته شده بود و تمام صورتش خيس عرق بود و بدنش به شدت می لرزيد. از اينكه خواب ديده بود خوشحال شد كابوس وحشتناكی بود، از ميز كنار تختش ليوانی اب برداشت و خورد. با اولين جرعه اب كه وارد گلويش شد احساس كرد چيزی مانند يك توپ راهش را بسته بود و او بزور جرعه ای اب فرو داد. دستی بر موهايش كشيد و به ارامی از تخت بلند شد، با خود فكر كرد هوای تازه حالش راربهتر خواهدكرد.

كنار پنجره رفت و ان را گشود، سرش را بيرون برد و چشمانش را بست. نسيم  خنك شبانگاه ارام به صورتش برخورد كرد و ان را نوازش داد، حالا بهتر می توانست نفس بكشد و احساس ارامش كرد. اه بلندی كشيد و چشمانش را باز كرد و به اسمان نگاه كرد عاشق سكوت شب بود.حركت چيزی حواس او را از اسمان پر ستاره پرت كرد، كنجكاو به اطراف نگاه كرد و... و نفسش بند امد. همان سايه ی تاريك را ديد درست زير پنجره  اتاقش ايستاده بود. با ترس از پنجره فاصله  گرفت و خود را به تخت رساند، با خود فكر كرد حتما خواب ديده است اما جرات نكرد دوباره به پنجره نزديك شود.